چرا پوشاك در ایران گران است؟

هر چند این روزها بازارهای اقتصادی کشور دچار رکود تورمی است اما مساله اینجاست که بازار پوشاک به عنوان یک کالای اساسی هر چند به رونق همیشه نیست اما کساد کساد هم نیست و همین امر باعث شده در همه فصل های سال تردد انسانی در مراکز و بازارهای فروش پوشاک محسوس باشد.
ساختمان پلاسکو، خیابان جمهوری، پاساژها و مرکز خریدهایی بزرگی چون تیراژه، گلستان و اندیشه و ...کافی قدم به مرکز خریدهای بزرگ پایتخت بگذارید تا درخشش لباس های رنگانگ در ویترین ها چشمانتان را بنوازد و آنقدر با مدل ها و برند های مختلف رو به رو شوید که خرید برایتان مشکل شود.
  هر چند این روزها بازارهای اقتصادی کشور دچار رکود تورمی است اما مساله اینجاست که بازار پوشاک به عنوان یک کالای اساسی هر چند به رونق همیشه نیست اما کساد کساد هم نیست و همین امر باعث شده در همه فصل های سال تردد انسانی در مراکز و بازارهای فروش پوشاک محسوس باشد.
  با این حال اما هم فروشندگان  از کسادی هاس گاه و بیگاه بازار گله دارند و هم تولیدکننده گان ایرانی از واردات های بی رویه که آنها را تا مرز ورشکستگی کشانده می نالند.

  وضعیت بازار پوشاک ایران
  ماجرا هم از این قرار است که در حالی در استان مازندران  که قلب صنعت نساجی ایران است ،  ضربان به شماره افتاده است که بازارهای پوشاک کشور پذیرای انواع پارچه و پوشاک سرزمین چشم بادامی هاست.چشم بادامی هایی که می رود اقتصاد دنیا را قبضه کنند و حالا هم  بساط اجناس درجه 2 و 3 خود را در ایران پهن کرده اند.
  در حال حاضر بیشتر بازار مصرف پوشاک، از طریق پوشاک وارداتی به ویزه پوشاک چینی انباشته شده است، به گونه ای که هم اکنون بخش اعظم بازار در سیطره البسه وارداتی است که همین امر موجب رکود و کسادی تولید داخلی شده است.
  بر اساس گزارش های موجود با وجود قدمت دیرینه صنعت نساجی ایران، سهم کشور در تجارت جهانی منسوجات حدود 5 درصد و در صادرات جهانی پوشاک حدود 2 درصد است. قیمت پایین، کیفیت بالا، تنوع در طراحی و رنگ نسبت به پوشاک ایرانی از عمده ترین انگیزه فروشنده گان و خریداران اجناس وارداتی است که البته به این موارد باید سودجویی و طمع دلالان بازار پوشاک را هم اضافه کرد که اجازه رشد و پیشرفت تولید پوشاک ایرانی را با وارد کردن اجناس قاچاق چینی خوش رنگ و لعاب،  که بی کیفیت اما ارزان هستند ، نمی دهند و نظر مشتریان ایرانی را برای خرید کالای با کیفیت تر اما گران تر ایرانی تغییر می دهند.
  در این میان برندهای خارجی که در ایران فعالیت دارند و دارای شعبه هستند نیز از این آشفته بازار پوشاک داخل نهایت بهره‌برداری را می‌کنند و با فروش کالاهای تولید چین و بعضاً تولید مشترک کشورهای چین و کره از نقدینگی موجود در ایران سود می‌برند.
  برندهای «بنتون»، «آدولفو دومینگوئز» و «آدیداس» از جمله برندهایی هستند که در بازار داخلی فعال‌اند.در واقع هر چند نرخ ها در این فروشگاه ها بسیار گران است اما آنها هم اجناس با کیفیت که در سطح جهانی تولید می شود را در ایران عرضه نمی کنند اما سودهای میلیونی به جیب می زنند.
  به عنوان مثال یک پیراهن مردانه ساده  برند بنتون در مرکز عرضه این برند 190 هزار تومان قیمت دارد و یا یک شلوار مردانه ساده 470 تومان قیمتگذاری شده است.
  فزایش قیمت پوشاک خارجی در ایران درحالی اتفاق می‌افتد که یک پارادوکس قیمتی مقابل این پدیده در ایران به وجود آمده است.
  در کشورهای صاحب سبک در پوشاک، مثل ایتالیا، آمریکا و اسپانیا به دلیل بحران جهانی و افزایش هزینه‌های تولید، تولید‌کنندگان بزرگ پوشاک همچون «مارکس‌اند اسپنسن»، «دی‌اند‌ای» و «آدولفو دومینگوئز»در فصل‌های مختلف فروش چند دور متوالی حراج قیمتی دارند و برای ماندن در بازار جهانی تولیدات خود را با قیمتی بسیار پائین‌تر از گذشته به فروش می‌رسانند. اما در داخل ایران  افزایش قیمت‌های پوشاک برخلاف بازار جهانی صورت می‌گیرد و به جای کاهش قیمت افزایش قیمت صورت گرفته است و حراج های برندها هم در واقع تخفیف در سود انها است!
  از سوی دیگر، به دلیل عدم نظارت بر فروش پوشاک خارجی در بازار داخل، پوشاک چینی در رده‌های متفاوت قیمتی وارد ایران می‌شود و با قیمت‌های مختلف به فروش می‌رسد.
  به همین دلیل است که در ایران نرخ پوشاک هر لحظه متغیر است و هر جا با جای دیگر تفاوت دارد.باید منتظر ماند و دید بالاخره سرو سامانی به بازار پوشاک داده خواهد شد یا خیر؟