بازنگری در تعرفه ترجیحی ایران و ترکیه

به گزارش خبرنگار مهر، سیدمهدی زعیم‌زاده در نشست خبری با بیان اینکه تعرفه ترجیحی میان ایران و ترکیه تنها راه را برای ورود برندهای درجه ۲ و ۳ ترکیه در صنعت پوشاک به ایران باز کرده است، گفت: هم اکنون برندهای درجه ۲ و ۳ ترکیه با موافقتنامه تجارت ترجیحی به خوبی جای خود را در بازار ایران باز کرده اند، این در حالی است که دولت می تواند واردات مواد اولیه، ماشین‌آلات و تکنولوژی صنعت پوشاک را با تعرفه ترجیحی از این کشور وارد کند.

عضو انجمن نساجی ایران افزود: چنانچه ایران می تواند از ترکیه مواد اولیه و ماشین‌آلات وارد کند، پوشاک با ارزش افزوده تولید و به بازارهای دیگر صادر می‌کرد و این‌گونه امضای موافقتنامه تجارت ترحیجی حداقل برای صنعت پوشاک کارگشا بود.

وی از اتمام مهلت توافقتنامه ترجیحی میان ایران و ترکیه در آینده‌ای نزدیک خبر داد و تصریح کرد: امیدواریم دولت در بازنگری که در این توافقنامه ترجیحی صورت می دهد، خطاها را مورد بازنگری قرار داده و موافقتنامه‌ای را مجدد در دستور کار قرار دهد که به نفع تولیدکنندگان کشور باشد.

زعیم‌زاده ادامه داد: ترکیه یکی از قطب‌های نساجی دنیا است که می تواند با ایران همکاری مناسبی داشته باشد، ضمن اینکه اگر ما مواد اولیه از این کشور وارد کنیم تولیداتمان دچار مشکل نخواهد شد و تبادلات تجاری نیز ادامه می یابد. اگر برندهای درجه یک ترکیه به ایران بیایند واردکنندگان صنایع نساجی مشکلی در رقابت نخواهند داشت اما اکنون معضل اصلی برندهای درجه چندم ترکیه است که قدرت رقابت را از تولیدکنندگان ایرانی گرفته است.

عضو انجمن نساجی ایران افزود: هم‌اکنون تولیدکنندگان ترکیه از جوایز صادراتی و کارمزد بانکی ۲ تا ۴ درصدی برخوردار هستند و همین امر منجر به رقابت نابرابر تولیدکنندگان ایرانی و خارجی شده است.

وی خاطرنشان کرد: رفت و آمد اروپایی‌ها هنوز منجر به سرمایه‌گذاری‌های مشترک نشده است اما به نظر می‌رسد بهبود فضای اقتصادی و کاهش ریسک‌پذیری اقتصاد ایران بتواند پای شرکای قدیمی تولیدکنندگان را مجدد به ایران باز کند.

زعیم‌زاده گفت: در تامین پارچه که یکی از مهمترین مواد مصرفی برای صنعت پوشاک است، ضعف‌های زیادی وجود دارد که امیدواریم با سرمایه‌گذاری مشترک با خارجی‌ها بتوانیم این معضل را از میان برداریم.

به اعتقاد عضو انجمن نساجی ایران، هم‌اکنون بالغ بر ۹۰ درصد پوشاک خارجی موجود در کشور از راه قاچاق وارد می‌شود و تولیدکنندگانی که تحت عنوان برندهای خارجی پوشاک فعالیت می‌کنند، عمدتا اجناس قاچاق را عرضه می‌کنند که این امر معضلات زیادی را برای تولیدکنندگان صاحب برند ایرانی به وجود آورده است.

زعیم‌زاده تصریح کرد: برند هزینه‌های خاص خود را دارد و به‌طور قطع برندهای پوشاک ایرانی قابلیت رقابت با همتایان درجه یک خود را دارند.