جذب سرمایه گذار خارجی بدون اصلاح قوانین ممکن نیست...

وی افزود: سرمایه گذاران به دنبال کسب سود بیشتر هستند و فعالیت در عرصه های سودآور را ترجیح می دهند کما اینکه در سال های بسیار دور تا امروز سرمایه گذارانی همچون حاج امین الضرب ها، اقبال ها، تفضلی ها، کوروس ها، لاجوردی ها، مقدم ها و... با تکیه بر هوش و شمّ اقتصادی به دلیل سودآوری صنایع نساجی، این صنعت را برای فعالیت خود انتخاب کردند و از سال1332 تا سال1342 شاهد راه اندازی پنج هزار کارخانه نساجی در کشور بودیم در حالی که تا پیش از این زمان، تعداد کارخانه های نساجی به 200 عدد هم نمی رسید!

بصیری گفت: در آن سال ها، جهت قوانین و مقررات به سمت و سویی حرکت کرد که فعالیت در نساجی سودآور به نظر می رسید و سرمایه گذاری آنان تضمین شده بود به همین دلیل سرمایه گذاران بسیاری جذب این صنعت شدند و تا پایان سال1357 ، هشت هزار واحد نساجی به تولید می پرداختند.

به گفته عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران، روند سودآوری نساجی ادامه داشت تا وضع قوانین و مقررات به نحوی پیش رفت که سرمایه گذاری در صنایع دیگر سودآور به نظر رسید.

بصیری در پاسخ به این سوال که کدامیک از بخش های صنایع نساجی( اعم از تولید الیاف، پوشاک، فرش ماشینی و...) در شرایط فعلی دارای مزیت نسبی بیشتری هستند، عنوان داشت: به نظر می رسد فرش ماشینی در شرایط بهتری به سر می برد اگرچه این بخش نیز با چالش ها و مشکلاتی روبروست.

وی مقصر اصلی ایجاد پدیده قاچاق را عملکرد ضعیف دولت در قانون گذاری دانست و گفت: متأسفانه دولت نتوانست قوانین و مقرراتی وضع نماید که سرمایه را به سوی صنایع نساجی جذب نماید. اگرچه آن قدر از پیشرفت و توسعه بازمانده ایم و دنیا پیشرفت کرده است که صنایع نساجی به این سادگی ها، نمی تواند به جایگاه درخشان خویش بازگردد.

بصیری تأکید کرد: در صورت اصلاح قوانین و مقررات این احتمال وجود دارد که در سال های آینده شاهد رونق صنایع نساجی باشیم در غیر این صورت واحدهای نساجی آن قدر در جا خواهند زد تا سرانجام از حرکت بایستند.

وی در عین حال معتقد بود صحبت در مورد تبعات رفع تحریم ها بر صنایع نساجی و پوشاک هنوز زود است.