در سال 1396، خانوارهای شهری در دهک دهم درآمدی، سالانه حدود سه میلیون و 800 هزار تومان خرج پوشاک و کفش کردهاند که تقریبا 22.7 برابر خانوارهای دهک اول درآمدی است. این آمار برای خانوارهای روستایی معادل 50 برابر بوده که میانگین این دو معادل 36 برابر است.
ایرانیان معمولا اهمیت قابل توجهی برای خریدن پوشاک و کفش قائل هستند. افراد بسیاری خصوصا در کلانشهرها مدت زمان زیادی را در مراکز خرید سپری میکنند تا بتوانند پوشاک مورد علاقه خود را خریداری کنند.
به گزارش تجارتنیوز، همیشه در مورد میزان هزینه پوشاک توسط خانوارهای ایرانی حدسهای فراوانی زده میشود. از طرفی در مورد میزان هزینه پوشاک هر یک از اعضای خانوار نیز اظهار نظرات متفاوتی شنیده میشود. اما این اظهارات کمتر جنبه رسمی و آماری داشته است.
معاونت بررسیهای اقتصادی اتاق بازرگانی تهران، بر اساس دادههای آماری سال ۱۳۹۶ به بررسی وضعیت بازار پوشاک ایران پرداخته است. در بخشی از این گزارش که به بررسی وضعیت مصرف پوشاک در کشور پرداخته، اشاره شده که در سال ۱۳۹۶ معادل ۲۶٫۸ هزار میلیارد تومان توسط خانوارهای ایرانی برای پوشاک و کفش هزینه شده است. با این حال، پوشاک و کفش با ضریب اهمیت ۴٫۶۲ در اولویت پنجم مصرفی خانوارهای ایرانی قرار داشته است. همچنین خانوارهای شهری حدود ۸۱ درصد از مصرف پوشاک و کفش کشور را به خود اختصاص دادهاند که معادل ۲۱ هزار میلیارد تومان است.
مردان عاشق کفش، زنان شیفته مانتو
گزارش فوق تاکید میکند که هر ایرانی بهطور متوسط در سال ۹۶ معادل ۳۳۵ هزار تومان برای خرید پوشاک و کفش هزینه کرده است. این رقم بهصورت جداگانه برای خانوارهای شهری و روستایی معادل ۳۶۹ و ۲۳۸ هزار تومان است. اما به لحاظ هزینه خانوار شهری نیز، بهطور متوسط هر خانوار شهری در سال ۹۶ در ایران یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان صرف خرید پوشاک و کفش کرده که ۲۵۸ هزار تومان آن صرف خرید کفش شده است.
زنان خانوارهای شهری هزینه بیشتری را نسبت به مردان صرف پوشاک میکنند. این در حالی است که مردان خانوارهای شهری نسبت به زنان هزینه بیشتری را صرف خرید کفش میکنند. بهطوری که در سال ۹۶ معادل ۴۰ درصد از هزینه پوشاک خانوارهای شهری و ۴۱ درصد از هزینه خرید کفش، به ترتیب به زنان و مردان اختصاص یافته است.
معاونت بررسیهای اتاق بازرگانی تاکید میکند که در سال ۹۶ مردان خانوارهای شهری بیشترین هزینه خود را به ترتیب صرف خرید «شلوار» و «انواع پیراهن، بلوز و پلوور» کردهاند. به طوری که مردان خانوارهای شهری در این سال به ترتیب ۳۲ و ۲۵ درصد از هزینه پوشاک خود را صرف این دو قلم خاص کردهاند.
اما در بین زنان خانوارهای شهری نیز بیشترین هزینه پوشاک صرف خرید «مانتو و روپوش» شده است. بهنحوی که ۳۶ درصد از هزینه پوشاک زنان خانوارهای شهری در سال ۹۶ به خرید این قلم اختصاص یافته است. همچنین هزینه دهکهای مختلف خانوارهای شهری برای پوشاک نیز قابل توجه است. بهطوری که در سال ۹۶ هر خانوار شهری در دهک اول درآمدی، سالانه حدود ۱۶۹ هزار تومان به پوشاک و کفش اختصاص داده است. این در حالی است که خانوارهای شهری در دهک دهم درآمدی، سالانه حدود سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان خرج پوشاک و کفش کرده که تقریبا ۲۲٫۷ برابر خانوارهای دهک اول درآمدی است.
اما آنگونه که گزارش فوق روایت کرده در میان خانوارهای روستایی نیز، هر خانوار روستایی در سال ۹۶ بهطور متوسط معادل ۸۱۳ هزار تومان برای پوشاک و کفش هزینه کرده که ۷۳ درصد مربوط به هزینه پوشاک و ۲۷ درصد مربوط به هزینه کفش بوده است. برخلاف خانوارهای شهری، در روستاها هزینه پوشاک آماده برای مردان بیشتر از زنان بوده است.
مصرف پوشاک آماده مردان در هر خانوار روستایی معادل ۲۲۶ هزار تومان و برای زنان ۱۹۸ هزار تومان است. اما به لحاظ دهکهای درآمدی نیز به طور متوسط هر خانوار روستایی در دهک اول درآمدی سالانه ۵۰ هزار تومان صرف خرید پوشاک و کفش میکند که این رقم سهم ۱٫۵ درصدی از کل هزینههای این خانوار را تشکیل میدهد. در عین حال، هر خانوار روستایی با دهک دهم درآمدی نیز بهطور متوسط سالانه بالغ بر ۲٫۵ میلیون تومان صرف خرید پوشاک و کفش میکند که این رقم ۶٫۴ درصد از کل هزینههای این خانوار را تشکیل داده و حدود ۵۰ برابر هزینه خرید و پوشاک دهک اول روستایی است.