چرا دولت و مجلس به افزایش محدوده مناطق آزاد اصرار دارند؟

به دنبال ایراد و ردّ لایحه افزایش و توسعه مناطق آزاد و ویژه اقتصادی از طرف شورای محترم نگهبان؛ بهارستان نشینان‌ منتفع از این لایحه که در آخرین سال دوره نمایندگی در مجلس هستند با تب و تاب بیشتری به دنبال راهکارهایی برای رفع ایرادات شکلی شورای نگهبان شدند تا با تصویب مجدد این لایحه ضمن خوش‌خدمتی به دولت، برگی برای ارائه در دوران رقابت‌های انتخاباتی سال آتی داشته باشند، و بدون آنکه به عواقب و تبعات محتوایی تصویب این لایحه اندکی تامل و درنگ نمایند؛ تمام مساعی و لابی‌های خود را به کار بستند.
این لایحه ضمن اینکه موجب افزایش تعداد مناطق آزاد و ویژه اقتصادی می‌شود در برخی مناطق آزادِ موجود، باعث افزایش وسعت می‌گردد و همین امر موجب ایجاد موج‌های اعتراضی در برخی از مناطق کشور با راه اندازی کمپین‌های مخالفتی و سیل انتقادات به نماینده و دولت گردیده است. نمونه بارز این امر افزایش وسعت منطقه آزاد ماکو که بزرگترین منطقه آزاد ایران و دومین منطقه آزاد جهان از لحاظ وسعت با قدمتی کمتر از ۱۰ سال است که مقرر شده وسعت این منطقه آزاد تجاری و صنعتی از ۵۰۰۰ کیلومتر مربع به ۸۰۰۰ کیلومتر مربع افزایش یابد.
حرف و حدیث‌های زیادی در خصوص علل و عوامل پشت پرده این افزایش وسعت که با الحاق منفصل بخشی از شهرستان خوی و چالدران در فضاهای مجازی و رسانه‌ای این منطقه مطرح است که از جمله آن‌ها جبران کم‌کاری نمایندگان حوزه‌های انتخابیه ماکو و خوی در ۴ سال بهارستان نشینی است.
با تغییر نقش مناطق آزاد از دروازه صادرات به کریدور واردات، این مناطق نیز به زمین‌خواری مبتلا شده‌اند و افزایش محدوده این مناطق تنها طعمه‌ای برای زمین‌خواری است و تلاش برای افزایش محدوده برخی مناطق با هدف زمین‌خواری است و نباید با آن موافقت کرد.
در حال حاضر، تصویر مناطق آزاد و نگرش به آن در جهت استفاده از ساختارهای این مناطق در کشور، زیر سوال است. چراکه مناطق آزاد کشور تاکنون عملکرد موفقی نداشته و نتوانسته‌اند به اهداف خود دست یابند. در تمامی مناطق آزاد قرار بر این بود که امکاناتی از قبیل زمین، در اختیار سرمایه‌گذاران قرار گیرد تا به عنوان یک حمایت، تشویقی برای حضور آن‌ها در مناطق ویژه و آزاد شود و به سرمایه‌گذاری بپردازند، اما متاسفانه، آنچه رخ داده آن است این بود که عده‌ای به نام یک طرح اقتصادی، هکتارها زمین را دریافت کرده و زمین‌خواری در مناطق آزاد شکل گرفته است. این مسئله مبتلا به بسیاری از مناطق آزاد کشور شده است. برای نمونه همین منطقه آزاد ماکو که بهارستان نشینان قصد افزایش وسعت آن را دارند، هنوز هم تبعات و آثار اعمال ماده ۲۳۶ که به دنبال گزارشات تخلف و سوء مدیریت این منطقه با رای ۱۶۴ نماینده تصویب شد، مطرح است که اتهاماتی از قبیل زمین‌خواری و عدم فنس کشی و یا تخلفاتی از این دست محور این گزارش بود که به قوه محترم قضائیه ارجاع گردید ولی گویا به دلیل مشغله فراوان، بهارستانی‌ها فراموشکار شده‌اند و شاید هم به دلایلی از قبیل منافع شخصی، ترجیح می‌دهند ضمن فراموشی تجارب ناموفق در سوابق مناطق آزاد و ویژه، گزارش تلخ اعمال ماده ۲۳۶ را که هنوز یکسال نشده را نیز فراموش کرده و خواستار افزایش محدوده این منطقه آزاد جوان و پرحاشیه شوند. به نظر می‌رسد این یک طعمه است و زمین به عنوان وسیله جذب سرمایه‌گذار، تنها به محملی برای رانت و ایجاد فرصت برای فرصت‌طلبان تبدیل شده تا زمین‌خواری کنند.
پیشنهاد می‌شود شورای محترم نگهبان و مجمع محترم تشخیص مصلحت نظام در بررسی‌های محتوایی این لایحه، گزارشاتی از سازمان بازرسی کل کشور نسبت به خریداران زمین‌های مناطق جدیدالتاسیس در سال‌های اخیر اخذ نماید، شاید نتایجی که حاصل خواهد شد در تصویب یا ردّ این لایحه تاثیر به‌سزایی داشته باشد. زیرا بحث استقلال و حفظ تمامیت ارزی کشور از جمله مواردی است که این دو نهاد براساس تطبیق لوایح مصوب با شرع و قانون اساسی مورد بررسی قرار می‌دهند.
در بند الف ماده ۶ برنامه ششم توسعه؛ ایجاد هرگونه معافیت مالیاتی رسماً ممنوع شده است ولی از آنجایی که منافع نمایندگان منتفع از این تصویب این لایحه اجازه می‌دهد، تعداد و وسعت مناطق آزاد را که معافیت مالیاتی دارند را افزایش می‌دهند که این‌هم مصداق بارز شیوه نوین کاسبی بهارستانی‌ها برای جلب آرای مردمی است که شیفته تردّد خودروهای خارجی و شغل‌های کاذب و ناپایداری که درآمدهای نجومی و مقطعی در کوتاه مدت در این مناطق ایجاد می‌شود و در مقابل آینده‌ای سرشار از انتظارات به‌حق ولی نشدنی را برای مردم رقم می‌زند.
وقتی اقتصاد مبتنی بر نفت باشد و دولت و دولتمردان زحمت ایجاد منابع درآمدی از محل‌های دیگر را به خود ندهند کاملا طبیعی است که به سمت و سوی ایجاد محل‌هایی برای تجمیع واردات و مبتنی بر فعالیت‌های اقتصادی معاف از مالیات بروند و بعد از تصویب و راه اندازی مناطق آزاد و ویژه جدید؛ آن‌ها را در کسب درآمد رها کنند تا از زیر بار مسئولیت تامین منابع مالی تهیه و ایجاد زیرساخت‌های این مناطق در بروند.
در مجموع امیدواریم بهارستان نشینان نتوانند در دوره بعد با عوام فریبی از طریق تغییر عناوین در کاربری‌های حوزه انتخابیه‌های خود یا بخشی از آن‌ها که تبعات زیانباری برای منطقه مصوب جدید و ساکنان آن در آینده نه چندان دور خواهد داشت، کاسبی کنند. زیرا که دود این کاسبی به چشم مردم و کشور و انقلاب خواهد رفت.